تأثیر گرمادرمانی موضعی بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد (یک کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی)

اهداف: سندرم کرونری حاد در بین بیماری های قلبی از شیوع بالایی برخوردار است. جهت تسکین علایم در این بیماران از اقدامات درمانی دارویی و غیر دارویی مختلفی استفاده می شود. گرمادرمانی موضعی قفسه سینه یکی از روش های غیر دارویی پیشنهادی می باشد. هدف این پژوهش تعیین تأثیر گرمادرمانی موضعی بر شاخص های فیزیولوژیک مبتلایان به سندرم کرونری حاد بود. روش ها: در این کارآزمایی بالینی شاهد دار دو سو کور که در سال 1392 به مدت 6 ماه در بخش مراقبت قلب بیمارستان 22 بهمن شهرستان گناباد انجام شد، 66 بیمار با تشخیص سندرم کرونری حاد بطور تصادفی به دو گروه پلاسبو و آزمون تقسیم شدند. در گروه آزمون گرمادرمانی موضعی با درجه حرارت 50 و در گروه پلاسبو با 37 درجه سانتیگراد در قسمت قدامی قفسه سینه به مدت 23 دقیقه 4 بار انجام شد. قبل و بعد از مداخله فشار خون، ضربان قلب، تنفس و درصد اشباع اکسیژن ثبت شد. ابزار گردآوری داده ها فرم ثبت اطلاعات جمعیت شناختی و فرم ثبت شاخص های فیزیولوژیک بود. داده های مطالعه با آزمون های آماری توصیفی و استنباطی و توسط نرم افزار spss 16تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب بیماران در دو گروه قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری نداشت ولی فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در گروه آزمون نسبت به قبل از مداخله به طور معناداری کاهش یافت (05/0>p). تعداد تنفس و درصد اشباع اکسیژن قبل از مداخله در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت، اما پس از مداخله در گروه آزمون نسبت به قبل از مداخله و در مقایسه با گروه پلاسبو تعداد تنفس کاهش معنادار داشت و درصد اشباع اکسیژن از افزایش معناداری برخوردار بود (05/0>p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشاندهنده تأثیر مثبت گرمادرمانی موضعی بر بهبود شاخص های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد می باشد.